Mashhur xalifa Xorun ar-Rashidning zamondoshi Bahlulni devonavor hayot kechirgani uchun «Devona Bahlul», hikmatli so‘zlari bilan mashhurligi uchun «Dono Bahlul» der edilar. Xorun ar-Rashid Bahlulni hurmat qilar, u bilan suhbatlashib, hazillashardi. Bir kuni Xorun ar-Rashid go‘ristondan o‘tar ekan, eshik yonida Bahlulning bir devona bilan suhbatlashib turganini ko‘rib qoldi. Mahramlariga:—ularni saroyga olib boring,— dedi. Xizmatchilar devonani olib ketdilar. Xorun o‘z saroyiga qaytib kelgandan keyin har ikki devonani huzuriga keltirib, Bahlulga:
— Bag‘dod shahrida siz ikki devonadan boshqa devona qolgani yo‘q, endi ikkingizni ham o‘ldirib, Bag‘dodni devonalardan tozalamoqchiman,— deb hazil-lashgan edi, Bahlul devona:
— Bizlarni o‘ldirsangiz, uchinchi devona bo‘lib o‘zingiz qolasiz. Bag‘dodni devonalardan tozalash kerak bo‘lsa, o‘zingiz ham biz bilan birga u dunyoga marxamat qilarsiz deb o‘ylaymiz,— dedi. Xorun ar-Rashid Bahlul bilan hazillashganidan uyaldi. Kulib har ikki devonaga in’om ehson qildi. Nojo‘ya hazil kishini uyaltiradi-da!