KUZ

Olam uyqu hamda to‘zg‘inlikka band,
Yerga, odamlarga berib o‘zini,
Sokin va ulug‘vor — go‘yo donishmand,
So‘nib borayotir yorqin kuz kuni.

Yig‘lama hadik-la, qo‘ygil g‘ussani,
Ha, kunlarni bargday sovurdi fursat.
Lekin terakzorning sarg‘ish gulxani
Yashil dala uzra yonmoqda bu vaqt.

***

Abadiymas mening qo‘shig‘im,
Lek o‘zimga qilar kifoya.
Men noma’lum askarman — umri
Ulug‘ jangda topgan nihoya.

Bir kun kimdir motam gullarin
Ta’zim bilan qo‘yadi yerga —
Boqib yuksak supada turgan,
Tanilmagan jasur shoirga.

Rus tilidan Gulnoz Mo‘minova tarjimalari