SHARSHARALAR

Kumush ilonlari sharsharalarning —
Pastga uloqarkan yashil tog‘lardan
sehrlardi bizni,
qalblarimiz yuksaltirardi.
Suvidan ichardik kallapo‘shlaru
oqib kelgan meva po‘stloqlarida.
Biz kabir g‘orlarning tagida turib
eshitardik suvning tubsiz o‘ngirlar,
qoyalar poyiga urilishini.
Qunishib tumanli dara kunjida
bandi tushgan oqsoch sharsharalarning
mislsiz tug‘yonin tuyar edik, o!


QASHSHOQLIK

Qashshoqlikning dahshati — uning uqubatimas,
hayotning tugashi bilan tugaydigan.
Bu — tor poyabzal kabi umr yo‘lingni
adoqsiz og‘riqlarga ko‘muvchi azobmas aslo.
Qashshoqlikning dahshati — nafratdadir
o‘zidan o‘sib chiqqan
va turmushning ninalar sanchmoqligida to‘xtovsiz.
Teran qiynoqlar ostidagi muqarrar o‘limdir
kambag‘alning umri.
Ko‘zing tinar, boshing aylanar — shu’lani-da,
shamolni-da tuymaysan...
Ko‘zingga ninalar sanchilar nuqul;
bilmaysan og‘riqdan boshqa narsani.


MAKTUB

Qora izg‘irinlar manzilga ildam
Yugurdilar xatni dastida tutib.
Shu tun yetib keldi o‘lik qo‘l bilan
O’liklar yurtidan bitilgan maktub.

Oqarib uchdi u zulmat bag‘rida
Archazorlar osha, qirlar oralab.
Oshib o‘tdi taxtadevorlar uzra,
Yopiq darchalarga bosib o‘tdi lab.

Ustidagi muhr — ro‘y-rost do‘zahdan,
Ichida yozuvlar — dilni qilar xun:
«Men ajal dastiga tushmasdim hech ham,
Bo‘lsaydim sen bilan aqalli bir kun».