Badiiy ijodda iste’dod qadrlanadi. Iste’dod egasi yozgan she’rlar, dostonlar, hikoya va romanlar, albatta, o‘z uslubi bilan alohida ajralib turadi. Xuddi shuningdek, adabiyotshunoslikda ham iste’dodlar o‘z so‘zi va ilm yo‘liga, o‘z uslubi va nazariy qarashlariga, o‘z pozitsiyasi va maktabiga, maslakdoshlariga, ustoz va shogirdlariga, ­umuman, o‘zining ijod olamiga, betakror ijodiy biografiyasiga ega bo‘ladi. Professor ­Begali Qosimovning adabiy-ijodiy, ilmiy-pedagogik foliyatiga nazar tashlanganda, ­mazkur sifatlarning aksariyatiga guvoh bo‘lish mumkin. Zotan, olimning umr yo‘li, ijodiy faoliyatini kuzatsak, ­ilm-ma’rifat kishisi, agar chin dildan istasa qisqa vaqt ichida ham ulkan ishlarni amalga oshirishi mumkinligiga guvoh bo‘lamiz. ­B.Qosimovdan qolgan salmoqli ilmiy-adabiy meros shunday xulosa chiqarishga imkon beradi.

U mumtoz adabiyot deb atalmish azim dengiz mavjlarini nozik his qila olgan, bu dengiz tubidagi javohirlar koniga qadar sho‘ng‘ish va topildiq lazzatini tuyish sharafiga noil bo‘lgan katta adabiyotshunos edi. B.Qosimovning Yusuf Xos Hojib, Ahmad Yugnakiy, Ahmad Yassaviy, Atoyi, Sakkokiy, Lutfiy, Fuzuliy, Bobur, Mashrab, Turdi Farog‘iy, Ogahiy kabi sharq mumtoz adabiyotining faxri bo‘lgan o‘nlab adiblar haqidagi tadqiqotlarida yuqoridagi fikrimiz uchun yetarli asos bor.

Ustozning arxivida saqlanayotgan manbalar orasida Alisher Navoiy ijodiga doir ishlarning bizga ma’lumlari o‘ndan ziyod. “Alisher Navoiy”, “Navoiy “Xamsa”si”, “Xamsa”da badiiy tasvir”, “Navoiyda muammo”, “Navoiy asarlarida millat va milliylik masalalari”, “Xalq ruhiyati me’mori” singari tadqiqotlardan ma’lum bo‘ladiki, B.Qosimov ilmiy faoliyatining salmoqli qismi ulug‘ shoir ijodini o‘rganish va targ‘ib etishga qaratilgan. Ushbu mavzuda u amalga oshirgan ishlar faqat mumtoz adabiyotni o‘rganish nuqtai nazaridan emas, balki adabiyot nazariyasi, jahon adabiyoti, milliy ma’naviyat, adabiy ta’sir, ijod falsafasi jihatidan ham ahamiyatga molik.

B.Qosimovning XIX asrning ikkinchi yarmi va XX asrning ilk choragidagi adabiy-tarixiy jarayon bo‘yicha yirik mutaxassis bo‘lgani, bu davrga doir muhim ilmiy muammolar borasida tadqiqotlar yozgani, yuzdan ortiq adabiy siymoni o‘z ilmiy kontseptsiyasi nuqtai nazaridan o‘rgangani, qator adabiy manbalarni nashrga tayyorlagani, ko‘plab ijodkor biografiyasini tiklagani, bu yo‘nalishda ilmiy-tadqiqot maktabi yaratgani ko‘pchilikka ma’lum. Uning “Izlay-izlay topganim”, “Maslakdoshlar”, “Ismoilbek Gaspirali”, “Milliy uyg‘onish”, “Uyg‘ongan millat ma’rifati” asarlari, shubhasiz, XX asr o‘zbek adabiyotshunosligining yutug‘idir.

Olimning adabiy-tarixiy jarayonga qo‘shgan hissasi bular bilan cheklanmaydi. Shubhasiz, hozirgi adabiy jarayon, adabiy aloqalar bo‘yicha qilgan ishlari ham ayni yo‘nalishlar silsilasida o‘z o‘rniga ega.

Darhaqiqat, ilmiy-adabiy jamoatchilik professor B.Qosimovni Sharq poetikasi va matnshunoslik sohasining yirik mutaxassisi sifatida biladi. Uning adabiy jarayon muammolariga doir nashr etilgan va ba’zi nashr ettirishga ulgurmagan ishlari uning zamonaviy adabiyotni ham keng ko‘lamda, teran usullarda tahlilu talqin etganini ko‘rsatadi. Chunonchi, G‘.Karimov, A.G‘ulomov, O.Sharafiddinov, Sh.Yusupov, L.Qayumov, H.Muhammadxo‘jaev, A.Kattabekov singari adabiyotshunoslar, U.Nosir, A.Majidiy, G‘.G‘ulom, A.Oripov, R.Parfi, M.Ali, H.Shams, J.Kamol, Yu.Shomansur, A.Sher kabi shoir va yozuvchilar haqidagi tadqiqotlari, adabiy jarayon muammolariga doir “Hozirgi o‘zbek adabiyotiga bir nazar”, “Cho‘lpon haqida roman” kabi tadqiqotlari shunday fikrga kelishimiz uchun to‘la asos beradi.

Sadoqatli, oqibatli bu inson ustozi professor G‘.Karimov haqida bir emas, beshta maqola yozgani ustoz-shogird munosabatlarida ibrat timsolidir. Bu maqolalar orasida, ayniqsa, “Umr mazmuni” deb nomlangan tadqiqotni alohida ta’kidlash joiz. Ushbu maqola orqali o‘quvchi ustoz G‘.Karimov shaxsiyati, ilmiy faoliyati, ilmiy-nazariy asarlari tarixiga doir aniq, mantiqli xulosalarga boy, yaxlit ma’lumotga ega bo‘ladi. B.Qosimovning Abdulla Oripov she’riyati haqidagi maqolalari jamlab qaralsa, ushbu tadqiqotlar ham poetika, ham milliy ma’naviyat tarixi, ham falsafiylik, ham xronologik jihatdan bir butun tizimga ega ekani ma’lum bo‘ladi. “Abdullaning she’rlari, – deb yozadi B.Qosimov, — zamonning har qanday sinovlariga javob bera oladi. Gap shundaki, u hatto sho‘ro zamonida ham insoniyat mudom izlayotgan adabiy haqiqatni ramzlar, timsollar vositasida ayta oldi. Shoir ushbu haqiqat mazmun-ma’nosini idrok va talqin etar ekan, mutlaqo original usul va yo‘llar bilan ish ko‘radi. Ko‘pincha inson ruhining kamalakdek rangin holatlaridan kelib chiqadi”. Ustoz betakror shoir Rauf Parfi haqida 70-yillardayoq yozgan maqolasida shoirning “Samarqand osmonida”, “Cho‘li iroq”, “Yomg‘ir yog‘ar...” kabi she’rlarini o‘tkir poetik did, fundamental nazariy qarashlar negizida o‘ta nozik tahlil etib, shunday xulosani ilgari suradi: “Shoir oz so‘z bilan ko‘p fikr anglatishga urinadi. Bu hol so‘zning barcha ma’no va imkoniyatlarini ishga solishni talab qiladi. Natijada biz odatlangan grammatik qurilishlar buziladi, bizga notanish tamsil va tafsillar paydo bo‘ladi. Bu yerda assotsiatsiya, biror so‘z yoki holatning bamisli zanjirli reaktsiya singari, tuyg‘u yoki fikrlar silsilasini yechib yuborishiga alohida ahamiyat beriladi”. “Hozirgi o‘zbek adabiyotiga bir nazar” nomli tadqiqotida XX asr boshidan so‘ngiga qadar bo‘lgan o‘zbek adabiyoti namunalarini epik, lirik, dramatik turlar nuqtai nazaridan tekshirgan olim Fitrat, Qodiriy, Cho‘lpondan Abduvali Qutbiddin, Eshqobil Shukur, Salim Ashurgacha bo‘lgan ulkan tadrijiy yo‘nalishi haqida salmoqli xulosalarni ilgari suradi.

B.Qosimov jadidchilik harakatini keng ko‘lamda, butun ta’sirlanuv omillari, yo‘lboshchilari, asosiy g‘oyalari, geografik ko‘lami, mashhur shaxsiyatlarigacha tadqiq etgan yirik mutaxassis edi. O‘zbek ma’rifatparvar adiblari ijodini Jamoliddin Afg‘oniydan Ismoil Gaspraligacha, Shahobiddin Marjoniydan Mag‘jon Jumaboygacha, Norimon Norimonovdan Zaki Validiy To‘g‘ongacha bo‘lgan oraliqdagi adabiy-ijtimoiy qarashlar bilan bemalol qiyoslay olardi.

XX asrning 80-yillarida yozgan maqolalarida u o‘zbek-tatar adabiy aloqalarini qadim tarixidan yangi ­davrgacha bo‘lgan qisqacha tarixini qamrab olgan. Qozon universiteti kutubxonasidan 1527 yili Boburning o‘g‘li Komronga yozgan maktubini ­topib ilmiy muomalaga olib kirgani ma’lum. O‘rni kelganda B.Qosimov tadqiqotlarida Rizouddin Faxriddin, Abdulla To‘qay, Abdurashid g‘ozi Ibrohim, Aliasqar Kamol, Zohir ­Begiev va ­boshqa ko‘plab tatar ­ma’rifatchilari ijodini o‘zbek ­adabiyoti bilan qiyoslaydi.

Olimning adabiy aloqalarga doir ilmiy maqolalari, ulardagi qiyoslar XX asr avvalidagi adabiy-ijtimoiy harakatchilikning ildizini ochishga, adabiy hodisaning asl mohiyatini anglashga yordam beradi. Mahmudxo‘ja Behbudiy haqida fikr yurita turib, domla, albatta, Gaspralini, ularning mushtarak g‘oyalarini, uchrashuvlarini yodga oladi. Ustozning “Ismoil Gasprinskiy va Mahmudxo‘ja Behbudiy” maqolasi shunday jiddiy qiyosiy tahlillar hosilasidir. B.Qosimov 1991 yili 18-23 mart kunlari Semfiropolda bo‘lib o‘tgan Gasprali tavalludining 140 yilligiga bag‘ishlangan xalqaro anjumanda qatnashdi va o‘nlab yangi ma’lumotlarni anjuman tafsilotlari bilan uyg‘unlikda “Ismoilbek Gasprali” (Tanishtirish yo‘lida bir tajriba) risolasida bayon qildi. Ismoil Gaspirali ijodini B.Qosimovdan ko‘ra teranroq, chuqurroq tadqiq etgan ikkinchi bir olimimiz yo‘q.

B.Qosimov turli millatga mansub dunyo olimlari bilan ijodiy-ilmiy hamkorlik qildi. Adabiy-ilmiy aloqalar olimning xorijdan o‘zbek adabiyotshunosligiga olib kirgan yangiliklari va o‘zbek olimining xorijlik mutaxassislarni tanishtiruv yo‘lida qilgan xizmatlari tarzida ikki yo‘nalishda bo‘ladi. Albatta, B.Qosimov ijodiy merosida har ikki jihat ham yorqin ko‘rinadi. Ustoz O‘zbekistondagi arxiv va noyob fondlarni juda yaxshi bilar edi. Sarg‘aygan gazeta va jurnallarning changini yutib, qoraytirilgan tarixini ilm ziyosi bilan yoritdi, tarixiy shaxslarning millat fidoyilari ekanini dalillar bilan isbotladi. Shuningdek, ilmiy safarlarda bo‘lib, Qozondagi kutubxonalarda ishladi, Berlinning Gumbold universiteti qoshidagi nodir fond manbalarini o‘rgandi. B.Qosimov maqolalari Frantsiya, Turkiya, Rossiya, Afg‘oniston, Qozog‘iston va boshqa xorij mamlakatlari nashrlarida bosildi.

Yirik adabiyotshunos, o‘zbek adabiyoti va madaniyatning bilimdoni sifatida xorijlik olimlari tomonidan e’tirof etilgan ustoz olimdan bugungi avlod, shubhasiz, ibrat oladi. Zotan, professor Begali Qosimovning avlodlarga qoldirgan ilmiy-adabiy merosi hali uzoq yillar ma’rifat ziyosini sochib turadi.

“O‘zbekiston adabiyoti va san’ati” gazetasi, 2012 yil, 46-son