Avazmuhammad Yormuhammad o‘g‘li Pisandiy 1816 yilda Qo‘qondagi Mulla Boshmon mahallasida tug‘ilgan. U yoshligidanoq ota kasbi kosibchilik (atlas to‘qish)ni egallaydi, dastlab mahalla domlasida, so‘ng Qo‘qondagi Oxun devon madrasasida ta’lim oladi. U o‘zbek va fors tojik adabiyoti klassiklarining merosini o‘rgandi va har ikki tilda ijod etdi. Pisandiy ayniqsa tarix szishda shuhrat qozondi.
Pisandiy 1918 yilda, 102 yoshida vafot etadi.
Pisandiy o‘zbek demokratik adabiyotidagi hajviy poeziyaning vakili sifatida ham muayyan mavqega egadir.


MUXAMMASLAR

* * *

Kajrav falakdin aylay emdi bu kun shikoyat,
Boylar ichida bo‘ldi turfa ajab hikoyat,
Bektur degan noraso badshakl benihoyat,
Boylarga bo‘ldi g.o‘yo qattiq baloyu ofat,
Mundog‘ kishiga kelsun haqdin hazor la’nat.

G‘aflat sharobin ichgan dunyoparast bo‘ldi,
Go‘yoki sajda qildi dunyoga mast bo‘ldi,
Bekturni oshno deb suhbatast bo‘ldi,
Boylarni e’tiqodi chun zeri dast bo‘ldi,
Botinlari buzildi, jo‘sh urdi ko‘p kasofat.

Bir necha mug‘sifatlar yo‘l oldilar xatoga,
Ko‘ngul qo‘yub o‘shandog‘ bedinu bevafoga,
Ko‘r bo‘ldilar adashib joyi chuqur jafoga,
Soldi alar o‘zini bir dardi bedavoga,
Bir-birlarig‘a aylab dunyo uchun adovat.

Farzi xudogo munkir dunyoni qildi pinhon,
Aksi shariat aylab band etdi xayru ehson
Bekturni yaxshi bildi olmoqlig‘ andin ehson,
Bu e’tiqod birlan so‘m berdi necha nodon,
Boshig‘a haq yuborsun har kun hazor la’nat.

Yuz makru hiyla birlan sindi Niyoz ko‘sa,
Muflis qilib o‘zini boylardin ul qutulsa,
Hajga iroda qildi maqsudi chirki ketsa,
Oxir kelib chiqordi tanzilga foyda bo‘lsa,
Bu qilmagan jahonda hech qolmadi kasofat.

Qorun xazinasidek qilsam dedi Qosimboy,
Ochlikda o‘lganidin ichgan edi tezak choy,
Yog‘ ko‘rmagan edi ul tumshug‘lari yilu oy,
Boy ko‘rsatib o‘zini Bekturga surat oroy,
Maqsadga yetmadi ul boshga olib malomat.

Sudxo‘rlig‘ qilay deb so‘m yig‘di hoji Sobir,
Islom elida bo‘lmas mundog‘ o‘ziga jobir,
Bekturga berdi bul ham, ilkiga oldi bir-bir,
Ko‘p e’tiqod qildi dunyo toparga mohir,
Bosdi bu murdasho‘yni dunyoda ko‘p kasofat.

Ko‘p mehnat ila yig‘di dunyoni Abdujabbor,
Go‘yoki tumshug‘idin qarg‘a ilindi nochor,
Eshak bozori qolmay dallolu benavokor,
Ko‘p justujo‘y birlan olamni qildi bezor,
Bekturga jam’ aylab berdi bu besaodat,

Badshaklu, behamiyat Sobir buruni ayyor,
«Shaytonga xalfa tushg‘an» dunyo toparga tayyor,
Bir pulga yuz qasamni ichgan edi bu beor,
Avqot gadoylikda jam’ etti so‘m bisyor,
Bekturni otasidek bildi bu behamiyat.

Johil G‘ulomjoni ul zarsalla, nomi — Afg‘on,
Bori bizoatini topshurdi shodu xandon,
Yori qiyomatim deb Bekturga ahdu paymon,
Yig‘lab kuyub yopushti, yuzidin o‘pdi chandon,
Xeshu taborin etmas bo‘lsa kasal iyodat.

Piri irodatidek Karim oxun yopushti,
Kal kalni tumshug‘idin go‘yo tanib topushti,
Bir nechalarga bo‘ldi kafil aroga tushti,
O‘zi tushub bu o‘tg‘a bir nechalar qovushti,
Bekturni zahrin ichti, yo‘q kecha-kun farog‘at

Bojonboyi xarisho‘r, asli laqabi go‘rxo‘r,
Badbaxtlikda erdi olam elig‘a mashhur,
Boy eshikida ko‘rdum maskan edi anga to‘r,
Tushdi bu choh ichiga go‘yoki beaso ko‘r,
Oxir damida ko‘rdi lavhi qalamda kulfat.

O‘rateppa o‘g‘risidin makkori shoh Qosimboy,
Ko‘nglida makru hiyla har kimga so‘zi bejoy,
Nohaq qasam topilsa, aytur manga bu ko‘k choy,
Dog‘ulidur atosi, ustodi erdi kajpoy,
Bekturga sayd bo‘ldi oxir bu bediyonat.

Boy bo‘ldi Shoh Nosir, avval edi qaroqchi,
Gah mardikor ishlab, gohi juvoza yoqchi,
Hech qilmagan ishi yo‘q, gohi bo‘lub yamoqchi,
Kirdi saroyga, bo‘ldi tertovchiga so‘roqchi,
Bekturni xanjaridin bag‘ri bo‘lur jarohat.

Mehnat-mashaqqat ila Mirboqi boy bo‘ldi,
Ko‘p yoru do‘stlaridin dunyo uchun uzuldi,
Bir don uyida qolmay, sichqonlar ochdin o‘ldi,
Bo‘ryo kigizlari ham sotildi, so‘m bo‘ldi,
Berdi bo‘lub pushaymon Bekturga bu amonat.

G‘aflat bosib tiqildi loyxonaga Nazar ko‘r,
Shaytonsifat takabbur dunyoga bo‘ldi mag‘rur,
Oxir yog‘ib balolar boshida qaynadi sho‘r,
Bo‘ldi bu dard birlan go‘yo oyog‘i nosur,
Bekturni qissasidin el ichra ko‘p xijolat.

Chiqdi falakka dudi jonig‘a o‘t tutoshti,
Urdi xudo xasisni yo‘l to‘g‘ridin adoshti,
Ul tutfurush yig‘lab, afg‘oni haddin oshti,
Mirhojiboy kasal deb eshaklari hangroshti,
Mundin ziyoda bo‘lmas odamdagi qabohat.

Hirsu havo sharori ko‘nglida yondi chun nor,
Ko‘p yig‘ladi, mahobat so‘mlarni qildi tayyor,
Utmay tomog‘idin suv bu ranj qildi bemor,
Quvvat ketib bukuldi qomatlari Mirabror,
Xumdoni do‘zaxiga Bektur solib harorat.

Xoli qilib-ichidin chun otni do‘li,
Ayrildi so‘mlaridin boshida erdi quli,
Loy bo‘ldi ko‘z yoshidin ikki saroyni yo‘li,
Badasl Abdurahmon aslida erdi lo‘li,
So‘m foydasin olurga Bektur qildi suubat.

Haq bermas oz qilsun ul bandasig‘a tavfiq,
Bermas kishiga so‘zni jo‘gi misoli zandlits,
Kim rost so‘zni qilsa, qilmas kishiga taediq,
Nomiga aks erdi yolg‘onchi Hoji Siddiq,
Bekturni sharbatidin totdi bu beqanoat.

Qallogani ko‘ziga oz pul ko‘rungusi ko‘p,
Shoshib o‘znni urdi domig‘a bo‘ldi ma’yub,
Ahvolini yo‘qotgan odamni o‘lgani xo‘b,
Pul yig‘di to‘y qilay, deb bul sartarosh Ayyub,
Bektur qo‘lidin oldi qilg‘um debon shafoat.

Chakmanfurushlikdin Mardon xurush hildi,
Hech kimni ko‘zga ilmay ko‘p ayshu jo‘sh qildi,
Chumchuq kabi Ziyoboy qarg‘a yurish qildi,
Bekturni sharbatidin bir qatra no‘sh qildi,
Sharmanda bo‘ldi oxir eldin ko‘rub ihonat.

Bepirlarni qilg‘ay shayton hamisha badroy,
Yo‘ldin adashgan elni holig‘a voyu yuz voy!
Shomu saharda tinmay bevaqt qo‘ydi karnoy,
Boylar so‘rashdi: kim?—deb, aydilar: ul Avazboy,
Eshakka no‘xta soldi Bektur qilib dalolat.

Boylarga rostlikdin bul paxtagir bo‘ldi,
Mehnat-mashaqqat ila pishti yag‘ir bo‘ldi,
Avvalda sher erdi, bir lattagir bo‘ldi,
Bekturga Abdurahmon nogah asir bo‘ldi,
Bechora bo‘ldi oxir badkayf purxiyonat.

Lo‘li misoli erdi har ko‘cha-ko‘yda yurgon,
Pul foydasini qistab qarzdorlarga mehmon,
Gohi to‘yib eshakdek, gohida ochdin o‘lgon,
Borini jam’ aylab berdi haris Atojon,
Ayrildi so‘mlaridin Bektur qilib xiyonat.

Sultoni bokaramdin badasllarga in’om,
Qildi amirlarga xizmatni subh ila shom,
Utdi alar, bu qoldi dunyo uchun qo‘yib dom,
Maqsudi ot chiqarsa, boylikda Shoh G‘ulom nom,
Bekturni zahri qildi boshdin-oyoq siroyat...

Hindu sifat topib pul tinmay yurardi har yon,
Do‘konu ko‘chalarda ko‘knorivor mehmon,
Haq aylasun bu shum.ni kelgan baloga qalqoi,
Bo‘ldi bu Abdurahmon boylar ichida shayton,
Bekturni hasratida o‘ldi chekib nadomat.

Bir umrda musofir dunyo qidirdi nodon,
Qorun bilib o‘zini Xayriddin nom afg‘on,
Oxir quturgon itdek har odamini qopgon,
O‘lsa kafan topilmas, tortar mahalla tov©n,
Ketti bu oxiratga bexayru besaxvvat.

Oxir zamon ishidur itlar kefakka to‘ydi,
Kirdi zakunga boylar shar’i sharifi kuydi,
So‘mlarni ko‘tarolmay eshakka yukni qo‘ydi,
Mansurquli inoqni Bektur ko‘zini o‘ydi,
Mundin ziyoda bo‘lmas islom aro qabohat.

Dunyo topib gadolar ko‘p e’tibor bo‘ldi,
Avvalda mo‘r erdi, bir ajdahor bo‘ldi,
Ayrildi so‘mlaridin bir nonga zor bo‘ldi,
Xayriddinxo‘ja oxir el ichra xor bo‘ldi,
Qildi tama’ bu nodon Bekturdin istionat.

Shamsiddinxo‘ja degon dunyoda turfa nodon,
Suratda odam, ammo siyratda misli shayton,
So‘mlar ketib qo‘lidin ko‘zdin oqib qaro qon,
Gohi o‘lub tirilgan hindu sifat berib jon,
Boshig‘a soldi Bektur ro‘zi jazo qiyomat.

To‘fon suyiga o‘xshab oqti ko‘zini yoshi,
So‘mlarni oldi Bektur, hasratda qotti boshi,
Xalq ichra ko‘p tamysho har kunda jon taloshi,
Qo‘rboshilik amalda zahr o‘ldi yegan oshi,
Do‘zaxda ham tuganmas Bektur bilan adovat.

FURQAT G‘AZALIGA MUXAMMAS

Nim nigohini raqiblarga nisor aylar ko‘zing,
Bnzni bir ko‘rmoq uchun ko‘p intizor aylar ko‘zing,
Bir boqishda tiyra ko‘nglumni bahor aylar ko‘zing,
May ichibkim g‘amza tig‘in obdor aylar ko‘zing,
Bir qarashda yuz kishini dilfigor aylar ko‘zing.

Zulm behad etgali hazm ayladi andeshasin,
Qo‘lg‘a oldi bexi umrum kesgali g‘am teshasin,
Qatl etarda tutdi ul Hajjoji zolnm peshasin,
Tutmag‘on bo‘lsa g‘azabdin Shohimardon shevasin,
Nega qoshingdin hamoyil zulfiqor aylar ko‘zing.

Ishq elin sehr etgali joduligin ifsho qilib,
Qon to‘kib jon olg‘ali mujgonlarin burro qilib,
Xalq aro sho‘ri qiyomatni solib, g‘avg‘o qilib,
Xoling oshubi habash iqlimini yag‘mo qilib,
Fitnadin toroji mulki Zangbor aylar ko‘zing.

Jumlani devona qilg‘on o‘sma rangli qosh erur,
Kecha-kunduz shum raqiblar mahramu sirdosh erur,
Garchi, ey ohu nigorim, biz qari, sen yosh erur,
Aylamas toqat nigohingga agarchi tosh erur,
Ko‘zguni siymob yanglig‘ beqaror aylar ko‘zing.

Kuydimu o‘ldum, yoronlar, yor istig‘nosidin,
Qatrae tottirmadi hargiz karam daryosidin,
Qutqar emdi bu tiriklikda ajal da’vosidin,
Otibon mujgon o‘qini qoshlarini yosidin,
Voykim, jonu ko‘ngullarni shikor aylar ko‘zing.

To Pisandiy yor o‘lurg‘a jo‘sh qilg‘il dam-badam,
Dod etarmen, ey nigorim, go‘sh qilg‘il dam-badam,
Bizni ham may loyidin behush qilg‘il dam-badam,
Bazm aro gulrang may sun, no‘sh qilg‘il dam-badam,
Furqatiyg‘a bir boqib daf’i xumor aylar ko‘zing.

HAJVIYALAR

SA’DIXON QOZI TO‘G‘RISIDA HAJV

Chiqdi olamga bachchag‘ar qozi,
El aro shuhrati zahar qozi.
Nomini Sa’d deb g‘alat qo‘ygan,
Nahsdan tug‘di, ibni shar qozi.
Ota merosidir sag‘ir moli,
Kimki o‘lsa, anga padar qozi.
Suvchayon yo ilon desam bilmay,
Bilgan aytur, tovonteshar qozn.
Kunduzi masnadi qazo uzra,
Kechasi, ya’ni yo‘lto‘sar qozn.
Boylar sudiga javob hozir,
Kambag‘al hukmini buzar qozi.
Xonavayron necha yetim, tullar,
Dod dastingdan, ey o‘jar qozi!
Qal’acha kafshu oq banoras to‘n,
Hayf zar do‘ppi, kalsar qozi.
Bo‘lsa erdi tariqcha aqling agar,
Topar erding bo‘lak hunar, qozi.
Bu g‘azalni eshit Pisandiydan,
Ablahi dahr, muxtasar qozi.

MUHYI HAQIDA HAJVIYA

Qur’a ochturmish afandim bir Eron rammolidin,
Qo‘rsa tole nahs chiqmish folbin shashqolidin.
Qancha savlat birla borgan Ushga az ro‘yi tama’,
Bexabar erkanmu mehmon nomai a’molidin?..
Xo‘b qilibdur hurmatini, balli, Ush mingboshisi,
Ko‘p havodis uchratibdur bu safar iqbolidin.
Kunduzi izvoshda sayru kechasi bazmi dutor,
Besaqol yonboshda, bo‘yni chiy qalamning nolidin.
Suhbat ichra alhazar, deb necha odam tong otar,
Chiqqan o‘xshaydir sezib bu bachchag‘ar ahvolidin.
Tun yarimda xonadon bonusi bu hangomani
Eshitib chiqdi, qo‘lida bir aso ko‘k tolidin.
Soldi xo‘p aylantirib boshu beliga onchunon,
Qarg‘adi, so‘kdi bu hojimni burab soqolidin.
Kafshi qolib, bosh yolon qochdi qorong‘u boqqa,
Boshga tekkanni so‘ranglar o‘rigu shaftolidin.
Shoiri sharmanda sendek bo‘lmag‘ay dunyoda hech,
Yo‘q vujudingda asar insof bir misqolidin.
Qayga borsang, ta’na senga, bizga isnoding sening,
Chiqmadik hargiz bu bad noming xunuk ishkolidin.
Nopisand qilgan ishing, ey Muhyi donish ahliga,
Bu g‘azal bir mukchayib qolgan mahalla cholidin.

Hasbi holi mullo Mirzo Akram a’lam hoji va talabi qazo ba iqtizoi Muhammadsolih ellikboshi va Mirehson sarkor va mullo Muhammadkarimjon qori.

Muhammadsolih otlig‘, ey birodar,
Bu rasvolig‘ni sen qilding sarosar.
Balolarga duchor etting mani san,
Ayog‘imda kishan, bo‘ynumda arqan.
Borolmasman tiriklik ishlarimga,
Yemay-ichmay urubman tishlarimga.
Ueing bug‘doyga to‘lsun, ey Mirehson,
... O‘lsun sani, maxdum Karimjon.
Uyimda qolmadi sing‘on safolim,
Siza arz aylayin avvalgi holim.
Men erdim Yangiqo‘rg‘on manzilida,
Amin, mingboshnlarga nuridiyda.
Birinchi qozini oldida a’lam,
Yozar erdim, masoyil bo‘lsa mubham,
Eritmog‘likda elni o‘t kabi mum,
Olur erdim, bitib mazharni bir so‘m
Mabodo bir jin urganni hidoyat,
To‘lub kissam, agar qilsam rivoyat.
Qasam etsam akl jonib havola,
Yog‘ar boshimga ko‘pdin-ko‘p navola.
Birov da’vosi bo‘lsa bir namakdon,
Subut aylab anga bir yaxshi qumg‘on.
Qo‘noq arzancha bo‘lsa, moli da’vo,
Solib boshiga yuz janjolu g‘avg‘o.
Agar da’vosi bo‘lsa bir qazonni,
Boshiga to‘ntaribman osmonni.
Agar hukm etsa qozi bir eshak deb,
Biturman ruq’asinn Beshterak deb.
Rivojim ko‘p edi har ro‘zi bozor,
Sayoz kunga ko‘yub ish bo‘lsa dushvor.
Havoi qozilik boshimga tushti,
Mani itpashshalar oshimga tushti.
Tavoze’ aylabon ellikboshiga,
Turub ta’zim etib qosh qoqishiga.
Bu itlarga murosovu madoro,
Berib pinhoniy rishvat, oshkoro.
Ko‘fak itdek eshaklarni ag‘o deb,
Ayiq, to‘ng‘uzsifatlarni tag‘o deb.
Eshikdin kelsa nogah bir faliska,
Tutub og‘ziga avval fofiriska,
Ko‘tarmas anga itlar quyrug‘ini,
Salom aylab,so‘rarman buyrug‘ini.
Bilolmasdin tug‘ilgon manzilimni,
Yana hokim surushtirmish yilimni.
Xijolatdin chiqolmasman eshikdin,
Birov jirtak cholurmu deb teshikdin
Bu holatni so‘rar ul qaddi ra’no,
Kelurmukan debon qildim tamanno.

ABYOTI MULLO AVAZMUHAMMAD QORI MUTAXALLIS BA PISAND

Dar mazammati mullo Muhammadrasul mutavalli mulaqqab ba Duma ba iqtizoi mullo Fayzi qoriyi voiz.

Duma laqab shahr aro bir ko‘fak,
Xoli emas kallasidin hech tuvak.
Maskani yo‘q ta’yin ango bir maqar,
Qozi bidan muftigadur dardisar.
Qavli-qasam, oqcha uchun jon sabil,
Barcha xusumatga bo‘lur ul vakil...
Rasta, saroylarda kezar kunduzi,
Rangi sovuq, echkiemar yulduzi.
Kimda ko‘rar eski tali, nosqovoq,
Cheksa tilab oni bo‘lur vaqti chog‘.
Otga yaqin, itni bo‘yidin baland,
Chavkari fes, shakli juhud Mirzoqand.
Mundin izo topdi hama ko‘ru kar,
Munguzi yo‘q, dabba gadik bachchag‘ar.
To‘y qisalar xalq muni et qilib,
Sardak ilan jizzasini det qilib,
Osh boshida Mamasharifboy kuchuk,
Farti fig‘on kalta ko‘sovdek kuyuk.
O‘lsa birov, murdasho‘vu go‘rkov,
Xurram o‘lur ul nafasi bu uchov.
Aylanibon margi mufojotdek,
Topsa o‘lumtikni bu kalxotdek.
Kalla sogan yerda yotar bu hurub,
Shomu sahar iskovuch itdek yurub.
Ko‘p qidirib bo‘ldi ayog‘i chaqa,
Doru debon qo‘ydi Hakimcha baqa...
Uydin agar chiqsa quyuqroq tutun,
Hozir o‘lur anda bu it kechqurun,
«Qirqi» chiqib ketsa, qutulmas o‘luk,
Tirmashibon anga bu maxov zuluk...
Yetti belanchakda bu ko‘rmay beshik,
Munga makon asli edi Toshkichik.
Yetti yasharlikda bu it darbadar,
Sotar edi mum bilan qontefar.
Necha zamon madrasada yotti ul,
Fisqu fujur loyqasiga botti ul.
Ilmi adab daftaridin bir kalom,
Bilmadiyu bo‘ldi oxir kal’avom.
Qotiliga lozim emasdur diyat,
Chunki amal anga edi tavsiyat.
Dahyakiy deb yer edi avqofni,
Daryo o‘tub Chustu Funuk Fofni.
Xoni zamon bildy xiyonat ishin,
Yotquzubon oldi og‘izdin tishin.
Qichqurutub ko‘yu guzar shahr aro,
Qoldi aning bo‘yiida bu mojaro.
Yoshu qari o‘rtasida masqara,
Tavqi la’in gardanida g‘arg‘ara,
Sakson aro umrini pinhon qilib,
Izzat uchun ko‘hnai davron qilib.
Soli bo‘lub Ho‘qan aro e’tibor,
Xuku saku aspu baqar, mushu mor...
Moli sag‘ir go‘shti balig‘din halol,
Yemakiyu ichmakidur mohu sol.
Do‘zax aro munga maqardur saqar,
Qonu yiring oldidadur mohazar...
Yoshligida nomi edi Bulfuzul,
Hayf munga ismi Muhammadrasul.
Yozmaganim olti varaq band-band,
Hajvi ani tab’ima ermas Pisand.