Sirojiddin Rauf 1967 yil Qarshi shahrida tug‘ilgan. ToshDUning jurnalistika fakultetini (1992), Toshkent davlat yuridik institutini bitirgan (2002). «Yig‘layotgan oy» (1994), «Ko‘k gumbaz» (2001) kabi she’riy to‘plamlari nashr etilgan.
* * *
Barglarida shabnamni tutib,
Nafisgina chayqalgan gullar
Iforini o‘g‘irlab ketib
Sahrolarda yitarkan yellar
Vaqt chaladi besas qo‘ng‘iroq.
Bosh olib ketolmas, tun yaqin,
Azob chekar quyosh hoynahoy.
U-ku tongda qaytadi tagan,
Zaminda turgaymi shu chiroy?!
Vaqt qo‘ngarog‘in chalaveradi...
Go‘zallik bo‘lsa-da matlabi,
Qoniqolmay lahza umridan
O’tayotgan kapalak kabi
Yoshlikka ham qo‘nim yo‘q ekan.
Sen qaydasan?..
Kuyadi dilim,
Vasling istab, bo‘zlayman zor-zor,
Rayhondan-da muattar gulim,
Shabnamdan-da pokiza nigor!..
TAZARRU
Yugurib charchadim, yetar, endi xo‘p,
Yurganim ko‘nglimning yetaklariga.
Zor qaqshab topgandan yo‘qotganim ko‘p
Yopishib dunyoning etaklariga.
Holbuki, birovdan kamim yo‘q edi,
Hoyu havaslarin ko‘rdim olamning.
Ta’qib etaverdi armonning hidi –
Sajdada o‘tmagan umri odamning.
Kimdan yuz o‘girib, kimga tikildim,
G’addor nafs pardasi to‘sib ko‘zimni.
Ishvalar poyiga tutdek to‘kildim,
O’zimni unutdim o‘ylab o‘zimni.
Ne ko‘rsam lol bo‘ldim mahobatiga,
Baridan tutmadim har dam ilmni.
Endi zor turibman inoyatiga,
Himmatning qo‘riga toblab dilimni.
Jonimga azoblar so‘rarman behad
Va ishqi ko‘yida xorlik, adolik.
Jamolin ko‘rsatsa bir kun haqiqat
Anglarman: ne sharaf ushbu gadolik!..
SONET
Kiprikka ilinmas uyquning to‘ri,
Uzun tun ko‘ksimda orziqish, hovur.
Xayoling habibim to tongga dovur,
Subhidam sezilar hasratning zo‘ri.
Oftob g‘amzasida mujda ko‘rinur –
Ro‘yoni chilparchin qilgan haqiqat.
Sen - ko‘nglim ko‘shkida ko‘hlik ko‘hinur,
O’ngammi-tushimmi, tark etma faqat!
Zero, ishq so‘qmog‘in bor-yo‘g‘i jafo,
Undan yuz o‘girmak xurofot, bid’at.
Oshiqqa hamisha taxayyul ravo.
Umidvor ko‘ngalda boqiy muhabbat,
Ishqsiz umr g‘arib, dillar benavo.
Mudom o‘yimdasan, ilohiy tal’at!
* * *
Maysani maysadek ko‘rdim men,
Xarsangni xarsangdek, gilni - gil.
Yomg‘irni bulutdan so‘rdim men...
Tanfim, ko‘rligim-chun kechirgil!
Oftobga toblanib yayradim,
Zilol suvdan simirdim qona.
Tilimni sanoga qayradim,
Dahri dunga bokdim hayrona.
Asriy tog‘lar haybatin tuyib,
Aklu hushim tamom adashdi.
Kiyimlarin irgatib, kiyib,
Tefamda yuz fasl almashdi.
Hayrat bo‘ldi daraxtda bitgan
Rizq ham hatto yashirmam, e voh.
Mo‘‘jizangdan mo‘‘jiza kutgan –
Men g‘ofilni kechirgan, Alloh!
Voh, sajdaga boshimni egdim,
Seni bilmas bandalar miskin.
Ko‘p takabbur, ko‘p dahriy edim,
Biroq rahming ko‘ngilga taskin.
Haq deb yashash - ulug‘ hidoyat,
Ro‘y berajak birdamas-birda:
Ishqing tug‘yon urgay nihoyat,
Yo Rab, uch yuz oltmish tomirda.
Bu olamni etolsa g‘orat
Majnunligim ovozalari.
Ujmoh sari ochilgay shoyad
Asl Vatan darvozalari!..
* * *
Sen ketding,
Bulbulning ko‘zidek yog‘du topmadim,
Shabiston ko‘nglimni yoritmoq istab.
Sen ketding,
Yutib yubormadi meni yolg‘izlik -
Ko‘kragam ichiga berkinib oldi.
Sen ketding,
Qaqroq tillarini bigizdek sanchib,
Jonimni ichadi so‘ngga pushaymon.
Sen ketding,
Muqarrar ajaldan suvlari zilol
Taxayyul tubiga cho‘kib qutuldim:
(O, qaytding xayriyat, xayrr...)
